Powieść o Rajmundzie Rembielińskim i o bujnym życiu politycznym, kulturalnym i gospodarczym Królestwa Kongresowego w latach przed bitwą pod Ostrołęką. Rajmund Rembieliński ur. 1775 r., syn znakomitego prawnika i przybocznego gabinetu Stanisława Augusta, kończy Szkołę Rycerską w Warszawie. Bierze udział w Insurekcji Kościuszkowskiej w stopniu podpułkownika. Po klęsce jeden z organizatorów Towarzystwa Republikanów Polskich i współautor słynnej Umowy Przedspołecznej. W czasach Księstwa prezes Izby Administracyjnej departamentu łomżyńskiego, prefekt departamentu płockiego i intendent jeneralny Wojsk Polskich. W latach 1815-1831 prezes komisji województwa mazowieckiego, w 1820 marszałek sejmu Królestwa. Gorący patriota, człowiek żelaznej pracowitości, ofiarności i niezwykle sprawny organizator, położył w swych burzliwych czasach ogromne zasługi, przede wszystkim jako działacz gospodarczy na najwyższą skalę. Zjednawszy dla swych planów Mostowskiego, Druckiego-Lubeckiego i ks. Staszica stał się faktycznym twórcą łódzkiego okręgu przemysłowego i człowiekiem, który przeobraził miasteczko rolnicze Łódź w duży ośrodek przemysłowy. Tej idei poświęcił również część majątku osobistego. Jakkolwiek przeciwny wybuchowi powstania 1830 r., wiedziony poczuciem patriotycznego obowiązku, sprężyście organizuje zaciąg do wojska na Mazowszu i kieruje Komisją Potrzeb Wojska. Po upadku powstania decyduje się na ponowne objęcie prezesury Komisji Woj. Mazow., by ratować swe przedsięwzięcia gospodarcze. "Wydalony ze służby" za opór wobec zarządzeń Paskiewicza niszczących resztki niezależności Królestwa, osiada na roli. W 1833 zostaje aresztowany "pod zarzutem" udzielenia pomocy partyzantce Zaliwskiego. Zmarł w 1841. Rembieliński najniesłuszniej pozostaje w świadomości ogółu w cieniu innych działaczy epoki. Niedoceniony jest nawet przez miasto, które jemu zawdzięcza swoją niebywałą karierę. [Wydawnictwo Łódzkie, 1973]